سید جعفر حسین شاه، فرزند سید میر جعفر شاه، از اهالی روستای استرزی پایین، ناحیه کوهات در ایالت خیبرپختونخوا پاکستان غربی بود. او در بیست و هشتمین روز ماه مبارک رمضان سال ۱۳۱۳ هجری قمری، برابر با ۲۰ مارس ۱۸۹۶ میلادی، در خانواده‌ای اصیل و مذهبی چشم به جهان گشود.

منطقه کُّرم در ایالت خیبر پختونخوا واقع شده و مرکز آن پاراچنار نامیده می‌شود. اسم قدیمی پاراچنار توتْکی(باغ توت) بوده و با مرور زمان تغییر نام یافت. این منطقه که با افغانستان  از سه سمت هم مرز است به فاصله 280 کیلومتری در جنوب غربی پیشاور واقع شده و از لحاظ جغرافیایی دارای اهمیت فراوان است.

قزاقستان سرزمینی است پر از تضاد و دگرگونی‌های شتابان؛ جایی که دشت‌های کهن با کلان‌شهرهای مدرن درهم می‌آمیزند. در این آمیزه یکتا از میراث کوچ‌نشینی، گذشته شوروی و واقعیت‌های دولت مستقل، نقش و جایگاه زن شکل می‌گیرد و تکامل می‌یابد.

محسن معارفی نماینده‌ بنیاد سعدی و رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در تانزانیا در مطلبی، به موضوع «زبان فارسی» در جغرافیای سواحیلی؛ گذشته، حال و آینده می‌پردازد.

در راستای معرفی گوشه‌هایی از منظومه فکری مقام معظم رهبری، مقاله‌ای تحت عنوان «اقتدار معنوی و فرهنگی و تأثیر آن در اندیشه‌های سیاسی آیت الله العظمی خامنه‌ای در دنیای معاصر» به قلم قربانعلی پورمرجان رایزن فرهنگی کشورمان در نایروبی در روزنامه کثیرالانتشار استار به چاپ رسید.

قرآن منبع اصلی قانون در اسلام است، اما در چارچوب قوانین دولتی در اندونزی، قرآن منبع مستقیم قانون نیست. قرآن بیشتر به عنوان یک راهنمای اخلاقی و معنوی عمل می‌کند و زمینه را برای شکل گیری قانون دراندونزی به ویژه در حقوق خانواده و حقوق جزا فراهم می‌آورد.

مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات «سیلیکون‌ولی» عادت دارد از «تحولات انقلابی» سخن بگوید، اما کمتر کسی انتظار داشت که دین به عرصۀ بعدی تبدیل شود. ایمان نه‌تنها به گذشته عقب‌نشینی نمی‌کند، بلکه خود را با فناوری‌های نوین تطبیق داده و روزبه‌روز فعال‌تر از آن بهره می‌گیرد، تا جایی که هوش مصنوعی (AI)  اکنون در عبادات، آموزش و حتی فعالیت‌های تبلیغی ادیان جایگاهی یافته است.

خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در پیشاور پاکستان در گزارش جدید خود با محوریت پیشینیه پیشاور، موضوع «تاریخ بنیانگذاری حسینیه‌های پیشاور؛ یک حدیث و یک نوحه سنت مجلس عزای اباعبدالله الحسین(ع)» را بررسی کرده است.

سؤال پرتکرار امروز بسیاری از افراد در جوامع مختلف این است: آیا با وجود هوش مصنوعی باز هم در عرصه فردی و دیپلماسی نیاز به یادگیری زبان است؛ همچنان پاسخی قانع کننده و جامع در این باره نمی توان یافت.