آن روز شوک بزرگی بر جهانیان وارد شد و خبر نخست رسانه ها، رحلت امام بود.

مسجد کبود در مرکز شهر ایروان است و تنها بنای اسلامی در ارمنستان قلمداد می‌شود.

«خانه کروگر» این روزها به موزه‌ای تبدیل شده تا فضای دوره‌ای را که کروگر در آن زندگی می‌کرد، بازسازی کند.

رسانه‌های جدید، روز به روز فراگیرتر می‌شوند و تأثیرشان در زندگی ما بیش از پیش می‌گردد. این امر خود را در دیپلماسی نیز نشان داده است و تأثیرش در آینده بیشتر نیز خواهد شد. کتاب “رسانه‌های جدید و آیندۀ دیپلماسی” نوشتۀ فیلیپ سیب و ترجمۀ مسعود میرزایی، به واکاوی تأثیر این رسانه‌ها در آیندۀ دیپلماسی پرداخته است. این کتاب از پنج فصل با عنوان‌های دیپلماسی باز، ظهور دیپلماسی عمومی، دولت‌ها و بازیگران غیردولتی، پایداری در مسیر و شکل‌گیری آیندۀ دیپلماسی تشکیل شده و انتشارات آگاه آن را در 195 صفحه منتشر نموده است. این کتاب به صورت بسیار مختصر در برخی سایت‌ها معرفی شده است و همچنین یادداشتی بر آن با عنوان “دیپلماسی شیشه‌ای” نوشته شده است ؛ اما هنوز خلاصۀ جامعی از آن ارائه نشده است. در ادامه به ارائۀ خلاصه‌ای از این کتاب خواهیم پرداخت.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی پوریا نبی پور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نمی توان توییتر را جایگزین دیپلماسی سنتی دانست. یک توییت نمی تواند جای جلسات ارتباطات و تبادل دیپلماتیک را و بین دیپلمات ها در مورد سیاست خارجی بگیرد. اما توییتر می تواند این کانال ها را به خوبی تکمیل کند. فعالیت دیپلمات ها را شفاف و قابل دسترسی کند و پیروان بازیگران جامعه مدنی و افراد علاقه مند می توانند تقریباً در زمان واقعی در مذاکرات دیپلماتیک حضور داشته باشند. همچنین به دلیل افزایش استفاده از دیپلماسی دیجیتال به طور خلاصه نیز می توان گفت که روابط دیپلماتیک شکننده تر نخواهند شد. دیپلماسی دیجیتال شیوه های حفظ و برقراری ارتباط را گسترش می دهند، اما شیوه های سنتی – کلاسیک دیپلماسی را منسوخ نمی کنند.