هدف از انتشار این نشریه، تبیین ابعاد مختلف قیام امام حسین(ع)، جایگاه ایشان و امام حسن مجتبی(ع) به‌عنوان فرزندان پیامبر خدا(ص) و نیز بازنمایی دوگانه حقیقت و باطل در رخداد کربلا است.

نشریه «کربلا؛ حماسه‌ای عظیم در تاریخ بشریت» در قالبی علمی‌فرهنگی و با زبانی روان تهیه شد تا برای عموم مخاطبان قابل‌فهم و اثرگذار باشد. محتوای نشریه در سه مقاله تنظیم شده است:

۱. کربلا؛ حماسه‌ای عظیم در تاریخ بشریت

واقعه کربلا تنها یک حادثه تاریخی نیست، بلکه آینه‌ای است که دو چهره متضاد انسان را نشان می‌دهد: یک‌سو ظلم، طمع و خشونت، و سوی دیگر صداقت، ایثار و ایستادگی در راه حق. امام حسین (ع) با قیامی آگاهانه و خالصانه برای اصلاح امت پیامبر (ص) و احیای ارزش‌های الهی برخاست، بی‌آنکه هدفی دنیوی همچون قدرت‌طلبی یا انتقام داشته باشد. این قیام، با خون شهیدان پاک و یاران وفادار ایشان در صحرای کربلا، به یکی از تأثیرگذارترین نقطه‌های تاریخ تبدیل شد.

کربلا صحنه‌ای بود که در آن حقیقت با خون نوشته شد و در دل تاریخ جاودانه گشت. امام حسین (ع) و یارانش با انتخاب مرگ با عزت به جای زندگی با ذلت، نشان دادند که کرامت انسانی فراتر از هر مصالحه‌ای است. حتی زنان و کودکان در این واقعه مظلومانه به شهادت رسیدند، اما صدای حق‌طلبی آن‌ها، به ویژه از زبان حضرت زینب (س)، تا همیشه در تاریخ طنین‌انداز شد. از این رو، عاشورا تنها یک روز نیست، بلکه یک فرهنگ، یک مکتب و ندایی برای عدالت و بیداری در تمام دوران‌هاست.

۲. عاشورا؛ قیام ایمان بالاتر از شمشیر

حادثه عاشورا تنها یک نبرد نظامی نبود، بلکه تقابل بین اخلاق و بی‌اخلاقی، ایمان و دنیاپرستی بود. امام حسین (ع) در برابر حکومت فاسد یزید، قیامی معنوی و اخلاقی به راه انداخت تا ارزش‌های ناب دینی را زنده نگه دارد. او و یاران اندکش، با تحمل محاصره، تشنگی و شهادت، درسی جاودانه از وفاداری، ایثار و حق‌طلبی به بشریت دادند و تاریخ را از سکوت در برابر ظلم رهانیدند.

نقش حضرت زینب (س) در انتقال پیام عاشورا، نشان داد که جهاد با زبان و ایستادگی در برابر باطل، پس از شهادت نیز ادامه دارد. عاشورا یادآور آن است که مرگ در راه حق، حیات ابدی می‌آورد و صدای مظلومان همیشه زنده خواهد ماند. بنابراین، عاشورا تنها سوگواری نیست، بلکه دعوتی به بیداری و بازگشت به اصول و ارزش‌های الهی است.

۳. امام حسن (ع) و امام حسین (ع)؛ فرزندان پیامبر اکرم (ص)

یکی از موضوعات مهم در اندیشه اسلامی، جایگاه امام حسن و امام حسین (ع) به عنوان فرزندان پیامبر خدا (ص) است. اگرچه آن‌ها از طرف پدر به امام علی (ع) منسوب هستند، اما آیات قرآن و روایات متعدد، جایگاه ایشان را به عنوان فرزندان واقعی پیامبر (ص) تأیید می‌کند. از جمله در آیه مباهله، آن دو امام به عنوان «فرزندان ما» یاد شده‌اند و همچنین در ماجرای عیسی (ع) که بدون پدر از نسل ابراهیم (ع) شمرده شده است، دلالتی بر مشروعیت انتساب نسل از طریق مادر دارد.

پیامبر اسلام (ص) بارها با جملاتی چون «حسن و حسین فرزندان من هستند» یا «حسین از من است و من از حسینم» محبت و نسبت خود با آن دو بزرگوار را تصریح کرده‌اند. این محبت نه‌تنها شخصی بلکه نشانه‌ای از جایگاه معنوی، وراثت دینی و استمرار رسالت الهی است. از این رو، امام حسن و امام حسین (ع) در وجدان مسلمانان، نه‌تنها نوادگان پیامبر بلکه فرزندان حقیقی او به شمار می‌روند که حاملان نور هدایت الهی هستند.

روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی