محمدرضا ابراهیمی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اندونزی، به مجموعه اقدامات رایزنی اشاره کرد که برای توسعه همکاری‌ها در حوزه مد اسلامی در دستور کار است؛ از برپایی نشست‌ها و همایش‌‌های تخصصی و نمایشگاه‌های مد اسلامی میان دو کشور تا پیگیری اقدامات شناختی و ساختاری که بتواند استانداردها، الگوها و شبکه‌های لازم برای تداوم همکاری را فراهم آورد.

خانم ایندریا روسمانا فعال شناخته‌ شده حوزه مد و نویسنده ۳۵ عنوان کتاب و مقاله در زمینه مد و استاد دانشگاه ابن‌خلدون بوگور به بیان دیدگاه‌های خود پرداخت. وی که از سال ۲۰۱۰ میلادی کار حرفه‌ای درمد اسلامی را آغاز کرده و سه مقاله نمایه ‌شده در اسکوپوس دارد، نمونه‌هایی از نوآوری ‌های خود از جمله طراحی موتیف لباسِ علمایی و ایده پارچه احرامِ حلال را شرح داد و نشان داد چگونه توجه به ریشه‌‌های دینی و فرهنگی می‌تواند به زبان مشترک طراحی بدل شود.

روسمانا، مد اسلامی را دارای ابعاد تبلیغی، آموزشی، اقتصاد اسلامی و حقوقی دانست و تأکید کرد هرگاه حمایت حاکمیتی و نهادی به ‌صورت هدفمند فراهم شود، این صنعت به قله‌های تازه‌ای می‌رسد.

وی شهر باندونگ را یکی از کانون‌های مهم مد در اندونزی معرفی کرد شهری که در ادبیات محلی به پاریس یا میلانِ اندونزی نیز شهرت دارد و پیشنهاد داد در صورت پیشبرد برنامه‌های خواهرخواندگی، باندونگ می‌‌تواند در حوزه مد و مد اسلامی یکی از گزینه‌‌های جدی برای همکاری شهری با همتایان ایرانی باشد.

روسمانا با نگاه تمدنی تصریح کرد: مصنوعات مد اسلامی بخشی از عناصر تمدنی‌اند و توسعه آن با همکاری‌ های ایران و اندونزی می‌تواند به بازتعریف و تقویت هویت تمدن اسلامی یاری رساند.

وی در پایان برای همکاری علمی میان گروه مد اسلامی دانشگاه ابن ‌خلدون و دانشگاه‌ها و مراکز تخصصی مد در ایران اعلام آمادگی  کرد.

خانم جِنی چهیاواتی طراح شناخته‌ شده، مالک گالری مُد مُسلم و رئیس کمیته برگزاری هفته مد اندونزی با مرور تجربه‌های خود از جهش مد اسلامی در سال‌های اخیر گفت: مد اسلامی در اندونزی از یک جریان نوظهور به بخشی جدایی‌ ناپذیر از منظومه مد کشور تبدیل شده است و برند او نیز درهمین مسیر به یکی از مجموعه‌های پیشرو بدل شده است.

وی با ترسیم تصویر کلان از ظرفیت‌ها، اندونزی را به‌ عنوان مرکز جهانی مد اسلامی با بیشترین جمعیت مسلمان و پیوند مستقیم با روندهای بازار جهانی توصیف کرد و در مقابل، ایران را واجد سنت‌های غنی زیباشناسی اسلامی-ایرانی و بازار بالقوه در خاورمیانه و آسیای مرکزی دانست؛ دو کشوری که با هویت‌های اسلامیِ پررنگ و اکوسیستم خلاق می‌توانند مکمل یکدیگر باشند.

چهیاواتی پیشنهادهای عملی خود را چنین گشود: همکاری‌های طراحی بر پایه ترکیب نقوش باتیک با زیورآلات و موتیف‌های ایرانی و تولید کالکشن کپسولی «ایرانی–نوسانتارا»؛ نمایش‌های مد مشترک و حضور منظم ایران و اندونزی در رویدادهایی نظیر هفته مد اسلامی اندونزی (IMFW)؛ هم‌افزایی صادرات و واردات با تکیه بر آماده‌پوش‌های اسلامی اندونزی و منسوجات ممتاز ایران و نیز برنامه‌های آموزشی و تبادل طراحان جوان در حوزه پژوهش‌های نساجی و فرهنگ مد.

در بخش ایرانیِ اکوسیستم دانش‌ بنیان، امین مفتاحی عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی و دبیر «مدآفرین» با تمرکز بر معماری همکاری، مجموعه‌ای از اقدامات ساختاری و عملیاتی را برشمرد: ایجاد گروه‌های تحقیقاتی موضوع‌ محور همچون فقه و حقوق مد، اقتصاد و زنجیره تأمین پوشاک اسلامی، فناوری‌های نوین نساجی و پایداری، شبکه‌سازی هوشمندِ جهان اسلام برای پیوند مراکز طراحی، تولید و آموزش و تشکیل کارگروه‌های بالادستی به‌منظور هم‌افزایی سیاستی و تنظیم‌گری در دو کشور.

وی امضای تفاهم‌‌نامه‌ها میان بخش‌ های خصوصی و دولتی را شرط لازم عبور از همکاری‌ های موردی به برنامه‌های پایدار دانست و پیشنهاد کرد هماهنگی با دانشگاه ‌ها از مرحله تعریف پروژه‌های مشترک تا هدایت پایان‌ نامه‌ها و رویدادهای علمی با محوریت و همراهی ایشان پیگیری شود.

مفتاحی با اشاره به ضرورت فراگیرسازی، بر اقدامات برخط (آنلاین) در آموزش، داوری مسابقات، نمایش‌های دیجیتال و فروشگاه‌های اینترنتیِ کالکشن‌های مشترک تأکید کرد تا فاصله جغرافیایی به مانع همکاری تبدیل نشود.

حاضران با تأکید بر نقش رایزنی فرهنگی به‌عنوان تسهیل‌گر از یک‌ سو بر تقویم ‌سازی رویدادها و نمایشگاه‌های مشترک از حضور هدفمند در IMFW تا طراحی و ویترین های مشترک در تهران، جاکارتا و به‌ویژه باندونگ و از سوی دیگر بر توسعه زیرساخت‌های دانش‌بنیان از شبکه پژوهشی و کارگروه‌های تخصصی تا استانداردسازی و مستند سازی تجربه‌ها تاکید کردند.

در بُعد صنعتی، مدل‌‌های بی‌تو‌بی میان برندها، تولیدکنندگان و خرده‌فروشان و در بُعد حکمرانی، پشتیبانی نهادهای دولتی و صنفی به‌منظور تسهیل تجارت، نشان‌گذاری حلال، و تسهیل نقل ‌و‌ انتقال نمونه‌ها و کالاها به‌عنوان اهرم‌های تسریع معرفی شد.

همچنین، همکاری‌های آموزشی و تبادل طراحان جوان با رویکرد تلفیق زیباشناسی ایرانی و میراث نوسانتارا و طراحی یک پلتفرم تجارت الکترونیک مشترک برای عرضه کالکشن‌های «مدِ اسلامیِ نوین» در سطح منطقه‌ای و جهانی در کانون توجه قرار گرفت.