این نمایشگاه که هشتم اردیبهشت‌ماه به همت مفتی‌گری شهر موستار تهیه و در قالب رویداد سالانه «روزهای مولود و ذکر» برپا شد، در قالب بیست پنل، حضور و میراث ادبیات فارسی در منطقه هرزگوین (بخش جنوبی کشور بوسنی و هرزگوین) از قرن شانزدهم تا نیمه نخست قرن بیستم به نمایش گذاشته شده است.

احمد زلجیچ ضمن تشریح نمایشگاه گفت: ما از طریق پنل‌های به نمایش درآمده، این سنت را به‌صورت تاریخی معرفی کرده‌ایم؛ سنتی که شامل تفسیر مثنوی، نسخه‌برداری از دست‌نوشته‌ها، نگارش فرهنگ‌نامه و دستور زبان فارسی از قرون گذشته، تا دوران مدرن می‌شود؛ دورانی که در آن افرادی مانند صفوت‌بیگ باشاگیچ و آلکسا شانتیش برجسته می‌شوند. هرکدام از آن‌ها به شیوه خاص خود این میراث را ترویج کرده‌اند؛ باشاگیچ با رساله دکتری خود در وین و ترجمه آثار نویسندگان مشهور به زبان بوسنیایی و آلکسا شانتیش از طریق اشعار خود. شانتیش در این مسیر از یووان یووانویچ زمای و دیگر نویسندگانی که تحت تأثیر حافظ شیرازی، مشهورترین شاعر فارسی‌زبان، بودند پیروی کرد.

منیر درکیچ ابراز امیدواری کرد که این نمایشگاه بتواند به‌عنوان بخشی دائمی از یکی از فضاهای فرهنگی موستار باقی بماند.

وی افزود: ما برپایی این نمایشگاه را نوعی وظیفه اجتماعی نسبت به میراث فرهنگی، به‌ویژه میراث مکتوب خود می‌دانیم. متأسفانه، این میراث امروزه در حال فراموشی است. این دوران، دوران فراموشی بسیاری از ارزش‌های سنتی است.

در این نمایشگاه نه تنها نسخ خطی به نمایش گذاشته شده، بلکه تمام آن چیزی که درون این متون نهفته است نیز مورد توجه قرار گرفته؛ چیزی که به‌زعم برگزارکنندگان، برای جامعه گسترده‌تر، به‌ویژه جامعه علمی، اهمیت بیشتری دارد.

مطالعه زبان فارسی، خواندن آثار کلاسیک فارسی و نگارش به این زبان، شاعران موستاری را در زمره نخبگان فکری جهان قرار می‌داد، چرا که آثار کلاسیک فارسی هم در شرق و هم در غرب خوانده و از نظر سبکی تقلید می‌شدند. در منطقه بالکان، موستار در این زمینه برجسته بوده است؛ بیوگرافی میرزا میلووی مالیچ گواه روشنی بر این موضوع است.

همزمان با برپایی نمایشگاه «ادبیات کهن فارسی در هرزگوین»، کاتالوگ چاپی این نمایشگاه نیز با همکاری مفتی‌گری موستار تهیه و منتشر شد.

روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی