در این نشست که مسئولان فرهنگی و جمعی از اساتید دانشگاه‌ها، دانشجویان و علاقه‌مندان به زبان و ادبیات فارسی حضور داشتند، دو تن از اساتید زبان فارسی از ایران و پاکستان به بیان جایگاه فردوسی پرداختند.

مجید مشکی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت: من همواره بر این نکته اشاره می‌کنم که یکی از ضعف‌های بزرگ شبه‌قاره این بود که حاکمان بیگانه بر آن مسلط شدند، حاکمانی که نه‌تنها به فرهنگ بومی لطمه زدند بلکه تلاش کردند زبان فارسی را از میان بردارند، زبانی که به‌ طور عمیق با تاریخ، تمدن، فرهنگ و هویت این سرزمین گره خورده بود.

مشکی افزود: با این حال، عشق به زبان فارسی همچنان در دل مردم این منطقه زنده است و هرگاه که با جوانان و دانشجویان دیدار می‌کنم، اغلب با افتخار می‌گویند: پدر یا پدربزرگ ما فارسی می‌دانست، اما در عین حال با افسوس ابراز می‌کنند که ما خود از این زبان محروم مانده‌ایم.

رایزن فرهنگی ایران با اشاره به جایگاه فردوسی در تاریخ ادبیات گفت: فردوسی نه تنها زبان فارسی را زنده نگه داشت، بلکه در دوران دشوار و در برابر تهاجمات بیگانگان، از طریق شعر و ادب، فرهنگ و هویت مشرق ‌زمین را پاسداری کرد.

وی ادامه داد: شاهنامه و دیگر آثار فردوسی به زبان‌های زنده دنیا ترجمه شده‌اند و شاعران زیادی در سراسر جهان از سبک و شیوه فردوسی تاثیر پذیرفته‌اند و از سبک وی پیروی می‌کنند.

سرفراز ظفر، استاد زبان و ادبیات فارسی و نویسنده در سخنرانی خود اظهار داشت: تاریخ، مدیون فردوسی است. او نه تنها زبان و فرهنگ کهن و باشکوهی را از شر مهاجمان بیگانه حفظ کرد، بلکه آن را به سبکی جهانی و پذیرفتنی برای تمامی دوران‌ها و اقشار مختلف بدل ساخت، به همین دلیل است که با گذشت قرن‌ها، شاهنامه همچنان خوانده می‌شود و شاعران در سرایش اشعار خود از سبک  فردوسی الهام می‌گیرند.

وی با اشاره به شاعران قدیم پنجاب گفت: بسیاری از شاعران برجسته این منطقه از سبک فردوسی پیروی کرده‌اند و تاثیرات آن تا به امروز به‌وضوح در ادبیات پنجابی دیده می‌شود.

سرفراز ظفر افزود: اگر می‌خواهیم تاریخ و فرهنگ خود را زنده نگه داریم، باید شاهنامه و آموزه‌های فردوسی را زنده نگه داریم.

مجید پویان، استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه یزد، که به‌صورت آنلاین در سمینار بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی شرکت داشت، در سخنرانی خود با نگاهی دقیق و پژوهش‌محور، به تبیین جایگاه بلند شاهنامه پرداخت.

وی با اشاره به نقش فردوسی در پاسداشت زبان فارسی، تأکید کرد که شاهنامه نه تنها اثری ادبی، بلکه گنجینه‌ای از تاریخ، فرهنگ، اندیشه و هویت ایرانی است.

پویان افزود که این اثر فاخر، طی قرون متمادی، الهام‌بخش شاعران، نویسندگان و اندیشمندان بسیاری بوده و تاثیر عمیقی بر زبان و ادبیات فارسی، همچنین فرهنگ و تمدن ایرانی و حتی سرزمین‌های فراتر از ایران، به‌ویژه در شبه‌قاره هند، بر جای گذاشته است.

مهدی طاهری، رئیس خانه فرهنگ ایران در راولپندی با تاکید بر خدمات ادبی و نقش بی‌بدیل حکیم ابوالقاسم فردوسی در پاسداری از فرهنگ و تمدن گفت که فردوسی شاعری است خردگرا و اندیشه محور و از این دریچه انسان‌ها را ترغیب به تفکر و تعقل می‌کند.

وی اذعان کرد که خانه فرهنگ ایران در راولپندی به برگزاری این گونه محافل ادبی ادامه خواهد داد. این مرکز فرهنگی، جایگاه همه دوستداران شعر و ادب است و درهای آن همواره به روی اهل قلم، فرهیختگان و دوستداران فرهنگ و زبان فارسی باز است.

روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی