این رویداد که توسط خانه فرهنگ ایرانیان سازماندهی شده بود، فرصتی برای تجلیل از پیوندهای عمیق فرهنگی و به‌ویژه، گرامیداشت جامعه‌ی ایرانیان قدیمی مقیم قزاقستان بود که سال‌هاست بخشی از بافت فرهنگی این سرزمین شده‌اند.

یکی از نقاط برجسته این جشن، حمایت و حضور فعال مرکز فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آلماتی بود. این مرکز با برپایی نمایشگاهی چشم‌نواز از صنایع دستی ایران، جلوه‌ای از تمدن و هنر غنی ایرانی را به نمایش گذاشت.

آثاری چون ظروف سفالی با نقوش اصیل پارسی، فرش‌های دستباف و جواهرات ملی، نه‌تنها هنر و ذوق ایرانی را به بازدیدکنندگان معرفی کرد، بلکه برای ایرانیان مقیم، یادآور ریشه‌های فرهنگی و هویت باستانی‌شان بود و با استقبال گرم آنان مواجه شد.

حضور حسین آقازاده وابسته فرهنگی و رئیس مرکز فرهنگی ایران به عنوان مهمان ویژه، در این مراسم نشان از اهمیت و احترامی داشت که جمهوری اسلامی ایران برای جامعه ایرانیان مقیم قزاقستان، به‌ویژه پیشکسوتان و خانواده‌های قدیمی، قائل است.

در خوشامدگویی افتتاحیه، نورکن علیمقولوف رئیس سازمان «تفاهم اجتماعی» شیمکنت و محمد سلیمانی، رئیس خانه فرهنگ ایرانیان، بر ارزش حفظ تنوع فرهنگی و ترویج دوستی به‌عنوان پایه‌های اصلی جامعه تأکید کردند.

این جشن، صحنه‌ی درخشش نسل جدید ایرانیان قزاقستان بود. جوانان و نوجوانان با اجرای هنرمندانه‌ی آوازها و حرکات موزون گروهی ملی، نشان دادند که چگونه میراث فرهنگی ایران در میان نسل‌های جدید زنده و پویا است.

آنان همچنین با به صحنه آوردن شاهکارهای صنایع دستی نظیر معرق، جاجیم، فیروزه‌کاری، سیاه‌قلم و میناکاری، و ارائه‌ی توضیحات دقیق درباره هر یک، دانش و علاقه‌ی عمیق خود به فرهنگ نیاکانشان را همراه با لباس های اقوام ایرانی  و قزاقی به نمایش گذاشتند. این بخش از برنامه، نمادی از انتقال موفقیت‌آمیز فرهنگ و هنر از نسل قدیم به نسل جدید با حمایت نهادهای فرهنگی بود.

فضا زمانی الهام‌بخش‌تر شد که نمایندگان سایر اقوام ساکن شیمکنت نیز با اجرای موسیقی و آوازهای ملی خود به صحنه آمدند و وحدت و برادری معنوی ملت‌ها را به زیبایی به تصویر کشیدند.

در بخشی دیگر، سخنان ایوان پونومارنکو درباره تاریخ، آداب و رسوم و دیدنی‌های ایران، درک مخاطبان از فرهنگ ایرانی را عمیق‌تر کرد و بر اهمیت گفت‌وگوی بین‌فرهنگی تأکید ورزید.

این رویداد که با اجرای یک سرود مشترک و میهن‌پرستانه درباره دوستی اقوام قزاقستان به پایان رسید، بیش از یک جشن بود؛ این مراسم تجلی احترام به پیشکسوتان جامعه ایرانی، تأکیدی بر حمایت نهادهای فرهنگی از ایرانیان مقیم و جشن زنده‌یاد دوستی و همبستگی میان فرهنگ‌های گوناگون در قلب اوراسیا بود.